Bazı insanların yokluğu, yapbozun kaybolan parçaları gibi. Yerine kimi koyarsanız koyun, mutluluk denen resim bir türlü tamam olmuyor.
İplik almaya her gidişinde beni de götürürdü annem. Renk seçimime karışmaz, sadece tezgâhın üzerindeki küçük kutudan alabileceğimi söylerdi. O küçük kutu, benim gittiğim iplikçi dükkânıydı ve o dükkânın tek müşterisi bendim. Sarısından moruna, yeşilinden pembesine…
