Biri ölümden bahsediyor. Diğeri iki nokta üst üste ve bir parantezden mürekkep, karikatür gibi bir emojiyle güya ne kadar üzgün olduğunu anlatıyor. Nerede bizim rahmet dualarımız, ferahlık niyetiyle dökülen birbirinden kıymetli tesliyelerimiz? Böyle böyle bir dili kaybediyoruz. Böyle böyle bir kültürü... Böyle böyle unutuyoruz, kuşu ölmüş bir çocuğa taziyeye giden peygamberi.
Metroda Suriyeli küçük bir kız, elinde kâğıt bardakla aramızdan geçti. İstasyona gelince yanındaki çocuk ona seslendi: سعيدة
